میزگرد هم‌اندیشی پیرامون به‌کارگیری ظرفیت‌های سازمان تجارت جهانی در محافظت از صنایع داروییبا حضور و سخنرانی دکتر اکبر عبداللهی‌اصل مدیر کل نظارت بر فراورده های دارو و مواد مخدر سازمان غذا و دارو، دکتر غلامحسین فرزندی رییس هیئت مدیره داروسازی یاس کبیر میبد و دکتر عباس کبریایی‌زاده رییس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران برگزار شد.
دکتر عبداللهی‌اصل در ابتدای این میزگرد با تاکید بر تغییر قوانین در صورت الحاق به سازمان تجارت بیان کرد: برای نمونه نظام دارویی ایران به گونه‌ایست که اجازه می‌دهد دارو بصورت رجیستر نشده وارد شود که این موضوع در حیطه قوانین سازمان تجارت جهانی نیست و در صورت الحاق ایران به این سازمان باید برخی قوانین تغییر کند. از همین رو در حال حاضر فکر می‌کنم پشتوانه‌های قانونی موضوع بسیار مهمی است که قبل از هر چیز باید مورد بررسی قرار بگیرد و نشست هم‌اندیشی خبرگان نظام دارویی فرصت خوبی برای طرح این دست از موضوعات و بررسی همه‌جانبه آن است.
وی با تاکید بر تغییر نوع نگاه به سازمان تجارت جهانی افزود: وقتی صحبت از سازمان تجارت جهانی می‌شود، همیشه برداشت شرکت‌های دارویی از این موضوع منفی است و متاسفانه بسیاری از افراد نیت این سازمان را نادرست برداشت می‌کنند. اینطور نیست که عده‌ای بخواهند چیزی را به ما تحمیل کنند در مورد سازمان بلکه جلساتی که این سازمان در سال‌های گذشته برگزار کرده‌است، شاهد نتایج بسیار خوبی بودیم. نکته حائز اهمیت این است که چطور از این موضوع بهره ببریم.
در ادامه دکتر فرزندی با تاکید لزوم آمادگی در الحاق به سازمان تجارت جهانی خاطرنشان کرد: فارغ از همه بحث‌هایی که درباره الحاق به سازمان تجارت جهانی مطرح می‌شود، این نکته مطرح است که آیا اصلا نظام سیاسی کشور تمایلی به عضویت در این سازمان دارد یا خیر؟
وی تاکید کرد: هر اندازه فرآیند الحاق به سازمان تجارت جهانی بیشتر به طول انجامد، هزینههای بیشتری ممکن است از این زمان متحمل شویم و چه بسا حتی ممکن است مانند کشور چین، برای راضی نگه داشتن طرف‌های مقابل قبل از الحاق هزینه‌هایی هم پرداخت کنیم.
دکتر فرزندی تصریح کرد: در مباحث بیشماری این نکته مطرح است که قبل از آنکه به عضویت سازمان تجارت جهانی درآییم، مقرراتی را تدوین و بصورت محلی اجرا کنیم. متاسفانه شرکت‌های دارویی در شاخص‌هایی که با استاندارد جهانی باید مطابقت داشته‌باشند، فاصله بسیاری دارند.
وی اظهار داشت: به نظر می‌رسد باید به چند پرسش جدی پاسخ دهیم، اما این پرسش‌ها به این نکته خلاصه نمی‌شود که ما به عضویت سازمان تجارت جهانی درآییم یا خیر. صنعت داروسازی در جایگاهی نیست که به این پرسش پاسخ دهد. این پرسشی فرا بخشی است و داروسازان به تنهایی نمی‌توانند در مورد آن تصمیم بگیرند.این اتفاقی است که رخ می‌دهد و باید با نگاه مثبت به سمت آن رفت. وقتی بحث سازمان تجارت جهانی مطرح می‌شود این پرسش همیشه مطرح است که آیا نظام سیاسی کشور تمایل برای پیوستن به این سازمان را دارد یا خیر.
این فعال صنعت دارویی کشور بیان کرد: باید بگوییم که فارغ از علاقه نظام سیاسی، موضوع آمادگی شرکت‌ها چیزی نیست که ما از آن متضرر شویم. در بدترین حالت، شرکت‌ها مجبور می‌شوند آمادگی کامل پیدا کنند که این موضوع به هیچ عنوان چیز بدی نیست. زیرا وقتی به میزان آمادگی شرکت‌های دارویی نگاهی می‌اندازیم متوجه می‌شویم که میزان آمادگی شرکت‌ها از ۲۹ درصد تا ۷۰ درصد متغیر است. ۷۰ درصد آمادگی چیز کمی نیست.
دکتر فرزندی پیشنهاد کرد: باید به کمک سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران کارگروهی را تشکیل دهیم که بحث آمادگی شرکت‌ها را دنبال کند. آمادگی با معیارهای مختلفی اندازه‌گیری می‌شود و دو بازو دارد که یکی سازمان‌های مردم‌نهاد و دیگری سازمان‌های دولتی مانند سازمان توسعه تجارت، سازمان غذا ودارو و … هستند. چیزی که در این میان جایش خالی به نظر می‌رسد انجمن‌های پزشکی است که می‌تواند در بحث آمادگی شرکت‌ها کمک زیادی به صنعت ما بکنند.
دکتر کبریایی‌زاده در پایان این میزگرد و در جمع‌بندی این نشست تخصصی خاطرنشان کرد: همانطور که تاکید شد در بحث الحاق به wto مانند بحث انرژی هسته‌ای باید رویکرد ملی اتخاذ کرد. با این تفاوت که بر خلاف انرژی هسته‌ای، عضویت در سازمان تجارت جهانی از تمام جنبه‌های فرهنگی اجتماعی و سیاسی با زندگی مردم سر و کار دارد. امیدوار هستیم با جمع‌بندی نتایج سلسله نشست‌های هم‌اندیشی خبرگان نظام دارویی کشور بتوانیم راهکارهایی عملی برای پشت سر گذاشتن چالش‌های این الحاق پیشنهاد کنیم.
