دکتر محمد عبده‌زاده عضو هیئت مدیره سندیکای تولید داروهای انسانی و مدیرعامل شرکت ویتان‌فارمد است. با وی گفت‌و‌گویی اختصاصی انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
- تا چه میزان امکان تحقق شعار”خودکفایی دارویی، تضمین امنیت ملی” وجود دارد؟
در خصوص خودکفایی دارویی و تضمین امنیت ملی باید بگوییم که در هیچ جای دنیا هیچ کشور و مملکتی، هیچ صنعتی را با وارداتش ارزش‌گذاری نمی‌کند. در هیچ کنگره یا نمایشگاهی نمی‌توانیم به عنوان یک واردکننده شرکت کنیم. اگر دقت کرده باشید در همه نمایشگاه‌های بزرگ مانند Cphi که در کشور‌های مختلف برگزار می‌شود شرکت‌هایی که صاحب کالا هستند و به عنوان تولیدکننده شناخته می‌شوند، خودشان و محصولاتشان را عرضه می‌کنند. در واقع آن‌ها از اقتدار ملی، کیفیت و صنعت کشورشان دفاع می‌کنند.
بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی صنعت ما رشد زیادی داشته است. صنعت ما از یک اقتصاد وابسته به یک اقتصاد تا حدی مستقل تبدیل شده است و توانسته در سخت‌ترین روز‌ها از عهده این مسئولیت سنگین برآید. صنعت داروسازی هم‌پای باقی صنایع به سرعت در حال پیشرفت است و نیازمند سرمایه‌گذاری جدید، ادبیات جدید و یک تغییر استراتژیک است.
به عقیده من صنعت داروسازی کشور ما با ساختار کنونی نمی‌تواند آینده کشور را آن‌طور که می‌خواهیم در چشم‌انداز سند توسعه پیش برود، هدایت کند. مگر آنکه صنعت داروسازی بخش دولتی را همگام با سیاست‌های دولت به سمت خصوصی‌سازی هدایت کنیم. یعنی صاحبان هلدینگ‌های صنایع دارویی کشورمان که به صورت عمده، نیمه دولتی هستند، سهم‌های مدیریتی‌شان را واگذار کنند. این بدان معنا نیست که سرمایه‌گذاری نکنند؛ سرمایه‌گذاری انجام دهند اما بنگاه‌داری نکنند.
بنگاه‌داری باید توسط بخش خصوصی صورت بگیرد چون بخش خصوصی چابک‌تر است و منافع را به خوبی شناسایی می‌کند. با این اقدام سنگینی از روی دوش بخش دولتی کم می‌شود. در این صورت است که ما می‌توانیم به لحاظ تولید ملی و تولید داروهای جدید، به عنوان تامین‌کننده شناخته شویم. از طرفی در عرصه صادرات هم می‌توانیم حضور پررنگ‌تری داشته باشیم.
- چگونه باید از تولید داخلی حمایت کرد و این اقدام از سمت کدام ارگان یا سازمان باید صورت بگیرد؟
در بحث حاکمیتی و قانون‌گذاری اگر بخواهیم صنعتی مستقل داشته باشیم باید سرمایه‌گذاری بخش دولتی و بخش سیاست‌گذاری به لحاظ قانون‌گذاری و سیستم حمایتی، بانکی و مالیاتی به شکل یک زنجیره از تولید حمایت کند. تولیدکننده باید حمایت را ببیند تا به سمت تولید قدم بردارد. تازمانی که یک صنعت، سودآور نشود حجم سرمایه‌گذاری به سمت آن صنعت نخواهد رفت.
اگر بخواهیم صنعتی در کشورمان موفق باشد بدون شک آن صنعت را باید برای تولیدکنندگان و صاحبان آن صنعت سودآور کنیم. متاسفانه در راه تولیدکنندگان موانع زیادی وجود دارد. مثل این است که یک دونده پیش از شروع مسابقه از نفس بیفتد. باید به نحوی حمایت صورت بگیرد که بتوانیم به خودکفایی دست پیدا کنیم.
- سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران تا چه میزان می‌تواند در بحث اصلاح قوانین و آیین‌نامه‌ها تاثیرگذار باشد؟
هیئت مدیره سندیکا حدود یک سال و یک ماه است که شروع به کار کرده و ترکیبی هم که در سندیکا حضور دارند دوستانی هستند که هم سابقه مدیریت در بخش‌های دولتی را دارند و هم در حوزه‌های خصوصی و صنعتی فعالیت کرده‌اند. به عقیده من ترکیب همگونی است که اگر در بحث اصلاح قوانین و آیین‌نامه‌های صنعت دارو و در خصوص ارتباطات برون‌سازمانی نتواند هماهنگی‌ها را انجام دهد فکر نمی‌کنم ترکیب دیگری از اعضای هیئت مدیره قادر به انجام دادن این کار باشند.
خوشبختانه فعالیت سندیکا بسیار مداوم است. جلسات مختلفی همواره در سندیکا برگزار می‌شود که در زمینه‌های مختلف دوستان به بحث می‌پردازند و بر حسب نیاز صنعت، نیروها به هم‌اندیشی می‌پردازند. علاوه بر مجمع سالیانه جلسات متعددی نیز از سوی سندیکا با صنایع مختلف برقرار می‌شود که تمام این‌ها نتایج مثبتی را به همراه خواهد داشت.
خوشبختانه در سیستم مدیریتی وزارت بهداشت نیز تغییرات مثبتی رخ داده است که بر اساس آن ما شاهد هستیم در بحث آیین‌نامه‌ها و ضوابط تفویض، اختیارات متعددی به سندیکا و همچنین کارخانجات داده شده است. نمونه آن را در بحث قیمت‌گذاری دیدیم. این موارد باید ادامه داشته باشد چون اعتقاد ما این است که سیستم وزارت بهداشت و سیستم‌های دولتی باید سیاست‌گذار باشند نه مجری. بحث اجرا باید به سندیکا و NGO ها سپرده شود البته در چهارچوب قوانین و ضوابطی که وجود دارد.
