مهندس ارسلان کاظم پور، مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری شفادارو عنوان کرد: ذخیره استراتژیک در مورد همه کالاهای اساسی ضرورت دارد اما این موضوع به دلایل مختلف در مورد دارو چه در مورد مواد اولیه دارویی و چه محصول نهایی حیاتی و مهمتر است و موضوع اولویت داری محسوب می‌شود.
برنامه‌ریزی شرکت‌های دارویی در مورد ذخیره استراتژیک مواد اولیه معمولاً حداقل ۶ ماه است زیرا لید تایم از پروسه تامین مواد اولیه تا تولید محصول نهایی به طور متوسط ۶ ماه زمان می‌برد، بنابراین ذخیره ۶ ماهه برای مواد اولیه منطقی است.
معمولا این ذخیره در مورد محصول نهایی ۲ تا ۳ ماه است و معمولاً در انبارهای پخش معمولاً از همه اقلام دارویی حداقل دو ماه موجودی داریم تا در صورت بروز مشکل در خطوط تولید این ذخیره بتواند جوابگوی نیاز مصرف کننده باشد.
این ذخیره استراتژیک از محل سرمایه در گردش شرکت‌های تولید کننده و شرکت‌های پخش حاصل می‌شود. انبارش داروهای تولیدی معمولاً به شکل روتین انجام می‌شود اما در موارد خاص با توجه به برآوردهایی انجام شده در مورد افزایش مصرف برخی داروها این ذخیره سازی با هماهنگی سازمان غذا و دارو و سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران صورت می‌گیرد.
در برخی موارد به دلایلی مانند بالا بودن سرمایه در گردش مورد نیاز یا عدم تامین مواد اولیه مورد نیاز تولید، این ذخیره سازی به شکل مطلوب انجام نمی‌شود.
در حال حاضر تنها هلدینگ شفا دارو حدود ۱.۸ همت از وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور طلب دارد. ضمن اینکه عمق این بدهی به شرکت‌های پخش به بیش از یک سال رسیده است.
از این بابت ما انتظار داریم دولت، وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو برنامه‌ریزی‌های مطلوبی را برای پرداخت مطالبات شرکت‌های پخش انجام دهند تا مشکل سرمایه در گردش شرکت‌ها از این طریق برطرف شود و در نتیجه نقدینگی مورد نیاز شرکت‌های تولیدکننده نیز تامین خواهد شد.
اگر این مطالبات به موقع به شرکت‌های دارویی پرداخت شود می‌توان امیدوار بود که ذخیره استراتژیک مواد اولیه و داروهای نهایی در کشور به شکل مطلوب حاصل شود.
ضمن اینکه بحث قیمت گذاری دستوری نیز به شکل مستقیم در تولید تاثیرگذار است. در این زمینه و در مورد برخی از اقلام آنتی بیوتیک، قیمت گذاری انجام شده برای فروش پایین‌تر از قیمت تمام شده دارو برای تولید کننده بود و عملاً تولید کننده قادر به تولید آن نبود.
در هر حال بسیاری از شرکت‌ها – به خصوص شرکت‌های بخش خصوصی که حاشیه سود منطقی برای ادامه حیات آنها ضروری است- به دلیل اینکه قیمت تمام شده محصول بالاتر از قیمت گذاری انجام شده برای فروش و تولید آن محصول فاقد صرفه اقتصادی است، نمی‌توانند محصول مورد نظر را تولید کنند.
️قیمت گذاری دستوری در صنعت دارو یک آسیب محسوب می‌شود و برای دستیابی به تولید مطلوب می‌بایست به قیمت گذاری واقعی رجوع شود تا شرکت‌ها بتوانند بر اساس توانایی‌های خود به تولید اقلام دارویی بپردازند.
