دکتر محمد پیرورام، مدیرعامل داروسازی اکتوبیوکم عنوان کرد: پیشرفت‌های علوم در زمینه داروهای شیمیایی و بایوسیمیلار و در کل محصولات دارویی، هر روز با کشف‌ها و نوآوری‌های جدیدی مواجه است که ناخالصی‌ها و عوارض احتمالی آنها با تکنولوژی‌های روزآمد و پیشرفته موجود شناسایی و ارزیابی می‌شود.
تجهیزات و تکنولوژی‌های جدید در حوزه دارو، بخش‌هایی از فرآیند‌ها را مورد ارزیابی قرار می‌دهد که دستگاه‌های قدیمی‌‌تر قادر به شناسایی آنها نبوده‌اند.
تکنولوژی‌های جدید باعث می‌شوند که دانش ما نسبت به این حوزه بیشتر شود و به همین دلیل نمی‌توان در مقابل آن مقاومت نشان داد. در غیر این صورت محصولات دارویی ما، فرآورده‌هایی خواهند بود که نمی‌توانند در خارج از مرزهای کشور جایگاهی در بازارهای مصرف داشته باشند.
️در حوزه صادرات توجه کشورهای هدف به این موضوع خواهد بود که آنالیزهای انجام شده تولیدکننده شامل چه مواردی است و اگر آنالیزهای ما منطبق بر دانش روز و استاندارهای دنیا نباشد، قادر به صادرات داروهای تولید داخل نخواهیم بود. البته با ادامه این روند شرکت‌های داروسازی حتی قادر به تامین استانداردهای داخلی نیز نخواهند بود و به تدریج باید به واردات دارو بپردازیم.
️این موضوع در تمام فرآیندهای تولید اعم از ماده موثره، داروسازی و تجهیزات و ماشین‌آلات مدرن قابل تعمیم است. این کم توجهی شاید در بهره‌وری کمیت تولید تا حدودی قابل اغماض باشد اما در زمینه کیفی ماجرا کاملا متفاوت است.
️غفلت در حوزه کیفیت محصولات دارویی، ما را از حرکت رو به جلوی این صنعت جدا خواهد کرد و در کمتر از یک دهه جایگاهی در صنعت داروسازی جهان نخواهیم داشت و زحمات نیم‌قرن گذشته کشور برای رشد صنعت داروسازی از بین خواهد رفت.
️این معادله بسیار ساده و راهکار آن نیز مشخص است اما متاسفانه مسئولان کشور به آن توجه نمی‌کنند و تسهیلات لازم در خصوص بازسازی و نوسازی صنعت دارو را فراهم نمی‌آورند.
️در حال حاضر ارز واردات ماشین‌آلات باید ناشی از صادرات باشد و شرکت داروسازی نمی‌تواند برای این کار از دولت ارز –حتی به قیمت آزاد- دریافت کند. با این نوع دستورالعمل‌ها، شرکت مورد نظر یا باید صادرات دارو داشته باشد و یا اینکه ارز حاصل از صادرات را از فرد دیگر یا واسطه به قیمت بالاتر خریداری کند تا بتواند ماشین‌آلاتی را به کشور وارد کنند که با آن برای کشور دارو تولید کنند.
️این موانع در حالی پیش پای تولیدکنندگان قرار می‌گیرد که قیمت‌گذاری‌ها به رغم تلاش های انجام شده در سازمان غذا و دارو هنوز تناسب درستی با هزینه‌های تولید ندارد و تولیدکننده درآمد حاصل از تولید را صرفا برای تامین حقوق و دستمزد کارکنان و تامین نقدینگی برای خرید مواد اولیه می‌کند؛ در این شرایط پولی در دست تولیدکننده نمی‌ماند که بخواهد آن را صرف روزآمدسازی، نوسازی و بازسازی کند.
️جدا از موضوع روزآمدسازی، حتی تجهیزاتی که در حال حاضر نیز در صنعت داروسازی ما مورد استفاده قرار می‌گیرند، به دلایل مختلفی از جمله تحریم، گرانی و عدم وجود سرمایه در شرکت‌های داروسازی ما قابل تعمیر، تامین و تعویض قطعات نیست.
️به این ترتیب شرکت‌های داروسازی نمی‌توانند به سمت توسعه صنعت داروسازی حرکت کنند و طبیعتا هیچ‌کس هم دیگر به حوزه‌هایی مانند داروهای بیوتکنولوژی و بایوسیمیلار که هزینه تجهیزات و ماشین‌آلات آن بسیار بالاست، ورود نمی‌کند.
️بی‌توجهی به توسعه خطر بسیار بزرگی است که داروسازی ایران را تهدید می‌کند و در مدت کوتاهی شرکت‌های تولیدکننده از سیکل تولید خارج می‌شوند و صنعتی به نام صنعت داروسازی نخواهیم داشت.
️برای رفع این مشکلات در درجه اول باید رویکرد تصمیم‌گیران در این حوزه تغییر کند. اینکه حاکمیت در این حوزه بیان می‌کند «ما متولی تامین دارو هستیم نه تولید دارو» یک جمله اشتباه و ناآگاهانه است که می خواهد با این کار خود را از زیر بار مشکلات حوزه تولید خلاص کند.
️اگر این ذهنیت در حاکمیت حوزه دارو تغییر کند و متولی و حمایت‌کننده تولید و استمرار آن باشد، در کنار ارز مواد اولیه دارو، سهمی هرچند کوچک برای نوسازی این صنعت و تامین ماشین‌آلات مورد نیاز صنعت نیز در نظر می‌گیرد.
️وزارت بهداشت باید به این نتیجه برسد که همان رویکردی که برای تامین دارو و مواد اولیه در نظر گرفته می‌شود، باید در زمینه ماشین‌آلات، تجهیزات و توسعه صنعت نیز اعمال کند؛ نه اینکه ماشین‌آلات را در گروه ۲۲ قرار دهد.
