بیستمین سمینار دانشجویان داروسازی کشور روز گذشته با انتشار بیانه‌ای به کار خود پایان داد.
به گزارش سندیکا، متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در این هنگامه که بیستمین دوره از سمینار دانشجویان داروسازی سراسر کشور را به پایان می رسانیم، ما دانشجویان داروسازی ضمن ارج نهادن به تلاش پیشینیان خویش در ادوار سابق و پاسداشت این میراث گرانبها که طی دو دهه، عرصه تجلی دستاوردهای علمی پژوهشی دانشجویان و سنگر دفاع از کیان داروسازی بوده، متحدانه و با عزمی راسخ مواضع خویش را پیرامون مهمترین مسائل داروسازی اعلام میداریم.
۱٫ ما دانشجویان داروسازی سراسر کشور ضمن پایبندی به استقلال این سمینار که حاصل تلاش بیست ساله دانشجویان این رشته است اعلام میداریم هر اقدامی را که کوچکترین خدشه ای به استقلال و کیان سمینار دانشجویان داروسازی وارد نماید برنخواهیم تافت و در برابر آن خواهیم ایستاد.
۲٫ براساس اصول مصرحه قانون اساسی دولت موظف است وسایل و امکانات آموزش عالی این رشته را بصورت رایگان در اختیار دانشجویان قرار دهد. متاسفانه در سالهای اخیر شاهد اقداماتی ناصحیح و برخلاف این اصول بوده ایم. در اینجا لازم است این نکته را به متصدیان امر گوشزد کنیم که راهکار درآمدزایی دانشگاه، تولید و عرضه علم و فناوری است نه پولی سازی آموزش. چنین اقداماتی لطمات جبران ناپذیری را به آموزش داروسازی و به تبع آن به سلامت جامعه تحمیل خواهد نمود و مسوولیت آن در وهله اول برعهده متولیان چنین اقدامات غیرکارشناسانه ای خواهد بود.
۳٫ چندی است زمزمه هایی مبنی بر واگذاری امکانات آموزشی دانشکده های داروسازی از جمله داروخانه های آموزشی شهری و بیمارستانی به گوش می رسد و جالبتر آنکه آنرا با ظاهری فریبنده با نام خصوصی سازی مزین نموده اند. ما دانشجویان ضمن تقبیح کارشکنی این عده در تخصیص امکانات به دانشکده های داروسازی به این فرصت طلبان که سودای تصاحب اموال و امکانات دانشجویان داروسازی دارند اعلام می داریم اجازه چنین دستبردی را به ایشان نخواهیم داد.
۴٫ اصلاح قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوراکی و آشامیدنی مصوب سال ۱۳۳۴ همواره از دغدغه های بزرگ جامعه داروسازی کشور بوده است و ضرورت آن بر هیچکس پوشیده نیست. لازم است در بازنگری این قانون دو نکته اساسی مدنظر قرار گیرد:
اولا؛ نقش درمانی داروساز در داروخانه و نقش وی در زنجیره سلامت بصورت شفاف مورد تصریح قرار گیرد.
ثانیا؛ این اصلاح به نحوی صورت پذیرد که تاسیس، بهره برداری و اداره داروخانه ها تنها در صلاحیت دکتر داروساز باشد.
بدیهی است با چنین قانون شفافی دیگر شاهد اقدامات تاسف برانگیزی همچون واگذاری داروخانه به افراد غیرداروساز و به ارث رسیدن داروخانه نخواهیم بود.
۵٫ مسئله دیگری که متاسفانه باعث سرخوردگی دانشجویان داروسازی کشور شده است ایجاد شبه رشته هایی چون نظارت بر امور دارو، دارویاری و … بوده است. ما دانشجویان داروسازی ضمن ابراز مخالفت شدید خود با این اقدامات از مسوولین محترم وزارت بهداشت می خواهیم تا این روند ناصواب را هرچه سریعتر اصلاح نمایند.
۷٫ یکی از مهمترین معضلات امروز جامعه داروسازی کشور را میتوان ظرفیت لجام گسیخته و غیرکارشناسانه پذیرش دانشجو در رشته داروسازی دانست؛ متاسفانه اقدام غیراصولی دیگری که با آن مواجه هستیم پذیرش دانشجو از دانشگاه های نامعتبر خارجی از جمله EMU قبرس است که نه تنها دور زدن آزمون سراسری برای عده ای خاص می باشد بلکه مستقیما سلامت جامعه را با تهدید جدی مواجه خواهد ساخت. همچنین دانشکده های داروسازی موجود نیز از حداقل امکانات آموزشی و سطح کیفی برخوردار نیستند. آیا مسوولان محترم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تدبیری درین زمینه اندیشیده اند یا کیفیت آموزش دانشجویان را به فراموشی سپرده اند؟!
۸٫ سازمان غذا و دارو در سالی که گذشت ضوابط تاسیس و اداره داروخانه ها را ابلاغ نمود. متاسفانه در این ضابطه، سازمان بخشی از وظیفه اصلی و نظارتی خود را به انجمن داروسازان تفویض کرده است. بدیهی است نهاد انجمن داروسازان که طبق اساسنامه خود حداکثر اعضای هیات مدیره اش از ذینفعان تشکیل شده، صلاحیت کافی برای نظارت بر داروخانه را نداشته و بازرسی صورت گرفته توسط ایشان عقلا مورد پذیرش نخواهد بود. لازم است سازمان غذا و دارو، از زیر بار مسوولیت خود شانه خالی ننموده و روند ناصواب فعلی را کنار گذارد.
۹٫ ضریب K خدمات داروسازان، مقوله دیگری است که باید مورد اهتمام و توجه مسوولین محترم وزارت بهداشت قرار گیرد. وظایف دکتر داروساز در داروخانه باید جزء به جزء مجددا تعریف گردد و ضریب K در شان و منزلت حرفه ایی داروساز و رشته داروسازی تعیین گردد. متولیان داروسازی کشور تاکنون چه اقدام درخوری پس از وزود و تثبیت ضریب K خدمات داروسازان در این زمینه نموده اند؟
۱۰٫ مساله آینده شغلی، در سالیان اخیر از دغدغه های اصلی دانشجویان داروسازی بوده است. برخی از مسوولین وزارت بهداشت و متولیان داروسازی کشور بدون ذکر آمار و ارقام و صرفا با کلی گویی، اشتغال فارغ التحصیلان داروسازی در عرصه بیمارستانی و صنعت را راه حل رفع این نگرانی معرفی می کنند. حال آنکه اگر کلی گویی را کنار گذاشته و با زبان آمار و ارقام و دید کارشناسانه به موضوع نگاه کنیم؛ این ظرفیت های مورد ادعا و همچنین ظرفیت باقیمانده برای تاسیس داروخانه با بخشی از دانشجویان فعلی تکمیل خواهد شد.
ما دانشجویان داروسازی کشور ضمن اعلام همبستگی خود، چون گذشته بر آرمان هایمان استوار ایستاده ایم و تا تحقق کامل آنها از پای نخواهیم نشست.
